Η νέα δασική στρατηγική της ΕΕ αναγνωρίζει το ρόλο του ξύλου στις κατασκευές ως βασική λύση για την κρίση της κλιματικής αλλαγής, αλλά στερείται ολοκληρωμένης προσέγγισης για τα δάση, τονίζει η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Βιομηχανιών Ξυλουργικής, CEI-Bois μέσα από την ακόλουθη ανακοίνωση της:
«Οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες ξυλουργικής υποστηρίζουν εδώ και πολύ καιρό για μια αυξημένη αναγνώριση του ρόλου των προϊόντων με βάση το ξύλο για την απο-ανθρακοποίηση των βασικών τομέων της οικονομίας, όπως η κατασκευή και η ανακαίνιση. Ο άνθρακας που απορροφάται από την ατμόσφαιρα αποθηκεύεται στα δέντρα και κατά συνέπεια στα προϊόντα, και αυτό το αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με την αντικατάσταση δομικών υλικών με βάση ορυκτά και έντασης ενέργειας, μπορεί να συμβάλει στη δραστική μείωση του συνολικού αποτυπώματος άνθρακα του κτιριακού αποθέματος.
Σε μια ευπρόσδεκτη και έγκαιρη κίνηση, η στρατηγική της ΕΕ για τα δάση, που δημοσιεύθηκε στις 16 Ιουλίου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αναγνωρίζει αυτήν τη βασική συμβολή και τον ρόλο της βιομηχανίας ξυλουργικής.
Η αναφορά της Στρατηγικής στο σημαντικό δυναμικό αύξησης του ποσοστού των προϊόντων ξύλου που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή και ανακαίνιση ως υποκατάστατο των «ενεργειακών εντάσεων και επί του παρόντος ορυκτών καυσίμων με βάση υλικά» είναι μια πολύ εκτιμώμενη και ορθή παρατήρηση.
Η CEI-Bois, η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Βιομηχανιών Ξυλουργικής, χαιρετίζει συγκεκριμένα την πρόταση για καθιέρωση μιας τυποποιημένης, στιβαρής και διαφανούς μεθοδολογίας για τον ποσοτικό προσδιορισμό των κλιματικών οφελών των προϊόντων δομικής ξυλείας και άλλων οικοδομικών υλικών ως κίνητρο για βιώσιμους σχεδιασμούς και επιλογές κατασκευής. Οι λύσεις με βάση το ξύλο προσφέρουν ένα πράσινο οικοδομικό υλικό που είναι ανανεώσιμο, ανακυκλώσιμο και έχει αποτύπωμα χαμηλού ορυκτού άνθρακα.
Επιπλέον, η Στρατηγική ορθώς υπογραμμίζει την ανάγκη ανάπτυξης δεξιοτήτων και εξουσιοδότησης των ανθρώπων να εμπλακούν με επιτυχία στην ανάπτυξη μιας βιώσιμης βιοοικονομίας που βασίζεται στα δάση, η οποία ήδη ωφελεί τόσο τις αγροτικές όσο και τις αστικές περιοχές της Ευρώπης.
Ταυτόχρονα, η βιομηχανία εκφράζει ανησυχίες για τη συνολική προσέγγιση της στρατηγικής, η οποία ενδέχεται τελικά να εμποδίσει τη συμβολή του δασικού τομέα στο σύνολό του στη μετάβαση σε μια ανταγωνιστική και ουδέτερη από το κλίμα οικονομία. Η στρατηγική δεν διαθέτει ολοκληρωμένη άποψη για τα δάση και τον δασικό τομέα, δεδομένου ότι παραβλέπει την έννοια της αειφόρου διαχείρισης των δασών ως λύση για την εξισορρόπηση των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών πτυχών και για τη διατήρηση του πολυλειτουργικού ρόλου των δασών δίνοντας υπερβολική έμφαση στην παθητική προστασία των δασικών περιοχών. Απαιτείται βιώσιμη και ενεργή διαχείριση χρησιμοποιώντας κατάλληλες και μεταβλητές μεθόδους διαχείρισης των δασών για την αντιμετώπιση των αυξανόμενων διαταραχών που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή, όπως πυρκαγιές, ξηρασίες και καταιγίδες, καθώς και εστίες παρασίτων και ασθενειών, ενώ αυξάνεται η ποσότητα του αποθηκευμένου άνθρακα και η παροχή πρώτων υλών για την ανάπτυξη της βιοοικονομίας.
Θεωρώντας ότι η συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων στο δασικό τομέα είναι απαραίτητη για την επίτευξη του κοινού στόχου να διασφαλιστεί ότι τα ευρωπαϊκά δάση θα παραμείνουν υγιή, ανθεκτικά και παραγωγικά τώρα και στο μέλλον, η CEI-Bois καλεί την Επιτροπή να συμπεριλάβει πλήρως τη βιομηχανία ξυλουργικής το πλαίσιο διακυβέρνησης των δασών που δημιουργήθηκε σε επίπεδο ΕΕ, μεταξύ άλλων μέσω των εργασιών της ομάδας εμπειρογνωμόνων για τις βιομηχανίες που βασίζονται στα δάση.
Οι ανταγωνιστικές βιομηχανίες ξυλουργικής και τα αειφόρα διαχειριζόμενα δάση αλληλοσυνδέονται σε μεγάλο βαθμό: και οι δύο είναι απαραίτητες για τη μεγιστοποίηση της συμβολής του τομέα στην κλιματική ουδετερότητα και οι ανησυχίες από τον δασικό τομέα πρέπει να ακουστούν εάν η ΕΕ θέλει να διασφαλίσει την επιτυχία της νέας στρατηγικής».
